Στο παλιό Κεφαλόβρυσο είχε σπουδαία σημασία για όλη τη τοπική κοινωνία η μεγάλη γιορτή του Τιμίου Σταυρού. Όλην αυτή η ατμόσφαιρα ήταν ενταγμένη άρρηκτα με τη γενική θεολογική και λαογραφική καθημερινότητα των ντόπιων, όπως έχουμε δει και σε προηγούμενο κείμενο μας.
Αυτή την ημέρα η εκκλησιά μύριζε λεβάντα και βασιλικό που είχαν φέρει οι νοικοκυρές ενώ πέραν της βαρύνουσας θρησκευτικής επίδρασης, το πρωινό ήταν ορόσημο για τους γεωργούς καθώς με το πέρας της Ιερής Λειτουργίας οι δραγάτες χάλαγαν τις καλύβες τους, αφού ο εποχικός τους ρόλος τελείωνε.
Όμως το πιο ξεχωριστό εθιμογραφικό δρώμενο της 14ης Σεπτεμβρίου ήταν τα γελάδια στη πλατεία, όπου οι γεωργοί έφερναν στη πλατεία του Κεφαλόβρυσου ολόκληρα κοπάδια από οικόσιτα ζώα κυρίως από γελάδια, που για την οικογένεια και την ευημερία της ήταν κομβικά. Εκεί πρώτα τα αγίαζε ο παπάς και έπειτα λάμβανε χώρα μια ιδιότυπη κούρσα προσφορών μεταξύ διαφόρων γελαδάρηδων. Ο γελαδάρης που έδινε τη καλύτερη προσφορά αναλάμβανε να οδηγήσει τα ζώα στο πλούσιο βοσκοτόπι της ποταμιάς, ώστε τα γελάδια να βοσκήσουν και οι νοικοκύρηδες να γυρίσουν στις υπόλοιπες ασχολίες τους. Λίγο πριν τη δύση τα ζώα επέστρεφαν στους ιδιοκτήτες τους.
Στο παλιό Κεφαλόβρυσο οι ημέρες και οι μήνες ήταν σε τόσο ιδιόμορφο πλαίσιο, που σήμερα χρήζουν ξεχωριστής έρευνας και μνείας.