Tον Νοέμβριο στο παλιό Κεφαλόβρυσο υπήρχαν πολλές αγροτοποιμενικές γιορτές, τις οποίες οι ντόπιοι τηρούσαν ευλαβικά μέσα στη γενική θεολογική και λαογραφική καθημερινότητα τους, γεγονός που έχουμε αναφέρει σε προηγούμενο κείμενο μας σχετικά με τα αμπέλια.
Χαρακτηριστικά την πρώτη Νοεμβρίου στην εορτή των άγιων Ανάργυρων, η ημέρα σημαδευόταν από τις προσφορές των κτηνοτρόφων και των αγροτών.
Στις 3 Νοεμβρίου, την ημέρα του Αγίου Γεωργίου του Σποριάρη ή Μεθυστή, άνοιγαν τα βαρέλια και δοκίμαζαν τα νέα κρασιά.
Στις 11 Νοέμβρη στον εορτασμό της μνήμης του έφιππου αγίου Μηνά, υπήρχε η θεωρία της προστασίας των κτηνοτρόφων από τον λύκο και από τους κλέφτες, καθώς ο άγιος φανέρωνε τα κλεμμένα.
Έπειτα στις 14/11 ο άγιος Φίλιππος, ο προστάτης των γεωργών, σηματοδοτεί το πέρασμα προς τον χειμερινό κύκλο των εορτών.
Προστάτης άγιος των μεγάλων ζώων είναι ο Άγιος Μόδεστος (16 Νοεμβρίου). Κατά την εορτή του παρασκεύαζαν εορταστικούς άρτους (κουλούρες) τους οποίους «λειτουργούσαν» στον ιερό ναό του Αγίου Γεωργίου και στη συνέχεια τους «έσπαζαν» στη ράχη του ζώου για την υγεία.
Η Παναγία (Εισόδια της Θεοτόκου, 21 Νοεμβρίου) είναι γνωστή ως Μεσοσπορίτισσα ή και Πολυσπορίτισσα ή Αποσπουρίτσα, επειδή οι γεωργοί είχαν σπείρει τα μισά περίπου χωράφια ή αλλού είχαν ολοκληρώσει τη σπορά. Οι νοικοκυρές πήγαιναν στην εκκλησία βρασμένα πολυσπόρια (καλαμπόκι, σιτάρι, κουκιά, φασόλια, ρεβίθια, φακές). Συχνά τα πήγαιναν στη βρύση στη λίμνη Γκιτζή για να τρέχουν τα αγαθά του σπιτιού, όπως το νερό. Το φαγητό το μοίραζαν και στον μαχαλά για τα χρόνια πολλά.
Τέλος, σημαντικός ήταν και ο εορτασμός της αγίας Αικατερίνης την 25η Νοεμβρίου, που η παράδοση ήθελε να σπέρνουν ή να φυτεύουν τα λουλούδια.