Κάποιος θα μπορούσε να γράψει βιβλία για την ιστορικότητα και την σπουδαιότητα των καφενέδων, των καφενείων και σήμερα των καφετεριών. Ένα αφήγημα που αποτελεί μια ολόκληρη κουλτούρα, που αναδύει θύμησες.
Ένα, απαραίτητο λοιπόν, κομμάτι της καθημερινότητας της κοινωνίας, ένας τόπος που παλλόταν και κόχλαζε ήταν ο παλιός καφενές του χωριού. Μια αφετηρία πολιτικών και κοινωνικών εξελίξεων ικανοποιώντας την ανάγκη των μεγαλύτερων σε ηλικία ανδρών. Εδώ έρχονταν τα νέα από τον τελάλη και από εκεί η είδηση διαχεόταν, πολλές φορές λίγο παραποιημένη, στους μαχαλάδες και τους μπαξέδες του χωριού. Στον καφενέ ο καφετζής γνώριζε ακριβώς όλους τους καφέδες των πελατών γιατί ήταν δεμένος με αυτούς διατηρώντας μια περίεργη αλλά δυνατή σχέση. Γνώριζε ποιος τον παίρνει γλυκό, μέτριο ή πικρό. Και ακόμα ποιος τον ήθελε με περισσότερο ή λιγότερο καϊμάκι, σε μικρό ή μεγαλύτερο φλυτζάνι. Ένα σωρό μικρές καθημερινές ανθρώπινες απολαύσεις και αδυναμίες περνούσαν μέσα απ' τον καφέ. Έναν καφέ ψημένο στη χόβολη, δηλαδή σε πυρακτωμένη στάχτη και άμμο που ακουμπούσε το μπρίκι, δίνοντας του μια σαφώς ανώτερη γευστική ποιότητα.
Όσο περνούσαν τα χρόνια ο καφενές μετασχηματίζεται σε καφενείο. Το καφενείο μπορεί να διατηρούσε το λαϊκό πνεύμα και τα πολιτικά χαρακτηριστικά του καφενέ, ωστόσο νέες συνήθειες και νέο κοινό εισέβαλε σταδιακά στους χώρους του. Και αν στην αίθουσα οι χτύποι από το τάβλι και οι φωνές των χαρτοπαικτών ήταν σε μεγαλύτερη ένταση μέσα στους καπνούς των τσιγάρων και τη βουή της τηλεόρασης με την παράλληλη προσφορά του μεσημεριανού τσίπουρου με μεζέ, τα ηλεκτρονικά παιχνίδια άρχισαν να ξεδιπλώνονται με γοργό ρυθμό προκαλώντας κυριολεκτικά φρενίτιδα στους πιτσιρικάδες του Κεφαλόβρυσου και πονοκέφαλο στους γονείς αφού ολόκληρα μεροκάματα πήγαιναν στα ηλεκτρονικά. Στα χρόνια αυτά δειλά δειλά εμφανίζεται ένας νέος καφές που γίνεται το εθνικό ρόφημα, ο φραπές. Ωστόσο παρά τις προσθήκες, η αθωότητα διατηρήθηκε όπως και η μορφή του παλιού καφετζή του χωριού.
Σήμερα στο Κεφαλόβρυσο, τα καφενεία αντικαθίστανται από κομψούς και σύγχρονους χώρους, τις καφετέριες, στις οποίες εργάζονται νέοι άνθρωποι με ευγένεια και μεράκι. Ο ελληνικός καφές με το καϊμάκι και εν μέρει ο φραπές αντικαταστάθηκε με τον εσπρέσο κι ένα κάρο παραλλαγές, όμως το γεγονός παραμένει ένα και αυτό είναι ο χρόνος που παίρνεις για να απολαύσεις την αγαπημένη σου συνήθεια, συζητώντας όλα τα θέματα της καθημερινότητας και όλες τις τρέχουσες εξελίξεις, κάνοντας όνειρα και σχέδια στα ακούσματα όχι του τελάλη ή της τηλεόρασης αλλά των ήχων χαλαρής μουσικής και με παρευρισκόμενους, άτομα ανεξαρτήτως ηλικίας και φύλου.
Μέσα σε τρεις χρονικές περιόδους πολλά άλλαξαν, παρ' όλα αυτά η σχέση μας με τον καφέ παρέμεινε αδιαπραγμάτευτη γιατί ουσιαστικά ήταν και είναι το πιο κοινό μέσο κοινωνικής μας προσέγγισης με τον συγχωριανό μας.