Στα παλαιά τα χρόνια τα χωριά και κυριότερα τα κεφαλοχώρια, είχαν τους τελάληδες ή ντελάληδες (τούρκικη λέξη tellâl=διαλαλητής) για να ενημερώνουν τους ντόπιους. Αυτό συνέβαινε και στο Μικρό Μέρτσι. Οι άνθρωποι αυτοί ήταν λαϊκής καταγωγής χωρίς σοβαρή αγροτική ασχολία, οι οποίοι διέθεταν το προσόν της καθαρής ομιλίας και στεντόρειας φωνής ενώ αρκετές ήταν οι περιπτώσεις που υπήρχε πρόσθεση στο λόγο, γλαφυρής περιγραφής και ποιητικού ύφους από τους εμπειρότερους. Τα πρόσωπα αυτά ουσιαστικά είχαν θεσμοθετηθεί στη λαϊκή συνείδηση και φυσικά ήταν πασίγνωστα στην τοπική κοινωνία.
Όποια Αρχή ήθελε να ενημερώσει για κάποιο νέο ή διαταγή τους κατοίκους χρησιμοποιούσε τον τελάλη. Μάλιστα δεν ήταν λίγες οι φορές που ο ίδιος-μετά από ιδιωτική χορηγία-έφερνε σα διαφημιστής της εποχής αυτής, σε ενημέρωση των νοικοκυρών κάποιο καινούργιο καταναλωτικό προϊόν, ''ιδιαίτερα διαδεδομένο και θαυματουργό σε Ευρώπη και Αμερική''. Γενικά οι τελάληδες διακρίνονταν για την εντιμότητα τους καθώς θεωρούνταν πολύ έμπιστα άτομα.
Με το πέρασμα των ετών, τα νέα τεχνολογικά μέσα έφεραν στην πλατεία σε μια κολώνα στηριγμένο το μεγάφωνο, το οποίο είχε συνδεθεί με καλώδιο με το Παντοπωλείο-Ουζερί, δηλαδή σε κεντρικό σημείο του Κεφαλόβρυσου, το οποίο φιλοξενείτο στο κτίσμα του Κοινοτικού Γραφείου (πρώην Δημαρχείο). Το είχε προμηθευτεί η Κοινότητα. Από εκεί γινόταν σημαντικές ανακοινώσεις, όπως σημαντικές επισκέψεις (νομάρχης, βουλευτές, γιατρός, κτηνίατρος, εμβολιασμοί, κινηματογράφος), ειδήσεις, πληροφορίες μα και ειδοποιήσεις για τηλεφωνήματα. Τις Κυριακές έπαιζε και μουσική. Έτσι όλο το χωριό αποκτούσε μονομιάς ένα ιδιαίτερο χρώμα, μια εορταστική ατμόσφαιρα.
Σήμερα η προώθηση καταναλωτικών προϊόντων έχει γίνει επιστήμη με την Διαφήμιση. Η Ενημέρωση γίνεται και αυτή επιστήμη με την σειρά της ενώ η πληροφορία για οτιδήποτε και οπουδήποτε, βρίσκεται εύκολα και άμεσα στα Κοινωνικά Δίκτυα είτε με το συστατικό της γνώσης είτε με το σκόπιμα παραπλανητικό και αναληθές στοιχείο.