Τελευταίες ημέρες του Αυγούστου και ο Σεπτέμβρης είναι προ των πυλών. Παλιά κάθε μήνας στο Κεφαλόβρυσο είχε τη χάρη του, όπως και σε ολόκληρη την ύπαιθρο, με τους μήνες να κουβαλούν γραπτές και άγραφες παραδόσεις του σοφού λαού.
Ιδιαίτερα στον Σεπτέμβρη είχαν αποδοθεί και άλλες ονομασίες όπως:
Τρυγητής καθώς είναι ο μήνας του τρύγου μιας πολύτιμης διαδικασίας για τους κατοίκους του Κεφαλόβρυσου ενώ αν αναλογιστούμε και την οινική κουλτούρα της περιοχής μας, αντιλαμβανόμαστε τη κομβικότητα αυτής της χρονικής περιόδου. Μιαν ακόμη ονομασία ήταν ο Σταυρίτης, γιατί την 14η του μηνός η Εκκλησία μας εορτάζει την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού, μια από τις σημαντικότερες ημέρες για τους ντόπιους στα θρησκευτικά τους πλαίσια, καθώς γνωρίζουμε πόσο βαθιά είναι η πίστη των ανθρώπων του χωριού. Ειδικά την ημέρα εκείνη η εκκλησία του χωριού γέμιζε από βασιλικούς και λεβάντες από τις νοικοκυρές.
Για τον Σεπτέμβρη επίσης υπήρχαν αρκετές παροιμίες, που τις έχει δημιουργήσει η παράδοση μέσα από το πέρασμα των ετών. Μερικές από αυτές ήταν:
Τον Τρυγητή τ' αμπελουργού πάνε χαλάλι οι κόποι.
Αν ίσως βρέξει ο Τρυγητής, χαρά στον τυροκόμο.
Του Σεπτέμβρη οι βροχές, πολλά καλά μας φέρνουν.
Τον Σεπτέμβρη τα σταφύλια, τον Οκτώβρη τα κουδούνια.
Μάρτη και Σεπτέμβρη ίσια τα μεσάνυχτα.
Στον Τρυγητή σιτάρι σπείρε και στο πανηγύρι σύρε.
Του Σταυρού σταύρωνε και σπέρνε.
Σήμερα αυτή η λαογραφία μπορεί να έχει μείνει στην άκρη, ωστόσο έρχεται στην επιφάνεια στα χωριά μας σε κάθε ευκαιρία που μπορεί να τύχει, αφού αποτελεί αναπόσταστο και ζωντανό στοιχείο της ταυτότητας μας.