Παλιά στο Κεφαλόβρυσο τα παιχνίδια ήταν λίγο διαφορετικά. Ήταν δράσεις της αλάνας και του χωραφιού και αφορούσαν παιδιά και ενήλικες. Σήμερα αν τα μελετήσουμε θα διαπιστώσουμε πως επρόκειτο για πρωτότυπα παιχνίδια ρόλων που εξελίσσονταν μέσα σε συγκεκριμένες χρονικές περιόδους φέρνοντας στην επιφάνεια γνωρίσματα και δεξιότητες που είχαν οι άνθρωποι της υπαίθρου.
Ένα από αυτά τα αγαπημένα παιχνίδια ήταν η σκρόφα (σκρόφα /ἡ/ Ἰ. scrofa = γρωνάς, γουροῦνα). Στο συγκεκριμένο παιχνίδι αρχικά διαμορφωνόταν στο έδαφος ένας κύκλος περίπου πέντε μέτρων και πάνω στη περιφέρεια του άνοιγαν τόσους λάκκους όσοι οι συμμετέχοντες, μείον έναν. Στο κέντρο του κύκλου άνοιγαν έναν ακόμη λάκκο. Το μέγεθος του κάθε λάκκου ήταν στο μέγεθος μιας μικρής πέτρας. Το όνομα της πέτρας ήταν ''σκρόφα'' ή ''γουρούνα''.
Το παιχνίδι ξεκινούσε με τη κλήρωση ενός παίκτη, του οδηγού, ο οποίος είχε στόχο να βάλει τη σκρόφα ή γουρούνα στον κεντρικό λάκκο σπρώχνοντας την με ένα κλαδί ενώ οι υπόλοιποι παίκτες χτυπώντας τη σκρόφα με τα δικά τους ραβδιά προσπαθούσαν να τον εμποδίζουν. Παράλληλα προστάτευαν και τη δική τους γούρνα από το ραβδί του γουρνάρη, όπως αλλιώς λεγόταν ο οδηγός. Μόλις ο οδηγός κατάφερνε και έβαζε τη γουρούνα στο λάκκο του κέντρου τότε οι υπόλοιποι παίκτες έβαζαν την άκρη του ραβδιού τους μέσα σ’ έναν άλλο λάκκο και ύστερα άλλαζαν λάκκους, πριν το αντιληφθεί ο γουρνάρης. Όταν τελικά ο οδηγός της σκρόφας κατάφερνε να βάλει την άκρη του ραβδιού του σ’ έναν λάκκο της περιφέρειας τότε αυτός που έμενε χωρίς λάκκο γινόταν ο οδηγός και το παιχνίδι ξανάρχιζε.
Παιχνίδια σα τη σκρόφα ανήκαν ξεκάθαρα στη κατηγορία της αντιληπτικής ικανότητας ενώ αναδείκνυαν και αποτύπωναν την αλτρουιστική και συναισθηματική συμπεριφορά των εμπλεκόμενων. Ένα σύνολο αντιδράσεων των ανθρώπων στο παλιό Κεφαλόβρυσο, στα οποία αναδύονταν η ηθικοθεωρία της εποχής.