Στο κείμενο αυτό θα στοχεύσουμε σε διάφορα τοπωνύμια του χωριού, στα οποία δεν έχουμε κάνει ανάλογη αναφορά σε προηγούμενα κείμενα μας. Τα προκείμενα τοπωνύμια ήταν διασκορπισμένα πέριξ και εντός του οικισμού και ορισμένα μπορούσες να τα συναντήσεις σε πολλαπλά και διαφορετικά σημεία. Οι παλιοί τα διαφοροποιούσαν κάποιες φορές βάζοντας παραδείγματος χάρη επίθετα οικογενειών ως πρόσθετα επεξηγηματικά.
Τα τοπωνύμια δεν είναι τυχαία αφού περιγράφουν τη μορφή του εδάφους, τη φύση του ή τη βλάστηση, την κοινή ιστορική μνήμη, τα έθιμα και τις παραδόσεις. Γι’ αυτό αποτελούν έναν πολύτιμο θησαυρό ενώ η έρευνα και μελέτη των τοπωνυμιών καθίσταται ως πολύ σπουδαία.
Τα τοπωνύμια είναι λέξεις καρφωμένες στον χάρτη, που μας στέλνουν διαχρονικά μηνύματα του σοφού λαού που έζησε, δημιούργησε και τελικά καθόρισε τον τόπο. Ας δούμε λοιπόν, τα συγκεκριμένα τοπωνύμια του Κεφαλόβρυσου βήμα προς βήμα:
Άμμος: Όπως μαρτυρά η λέξη κατά τόπους το έδαφος είχε σύσταση που έμοιαζε με άμμο.
Βουλιαράδια: Σχετικά περιορισμένο σημείο με αγριόχορτα. Θέση εντός της Κορακοφωλιάς.
Γκούρμπενα: Είδος αναρριχητικού φυτού. Σε μεγάλη έκταση κατά τόπους.
Ζευγαρολίβαδο: Μια μεγάλη έκταση που πήγαιναν τα ζευγάρια του χωριού κι έβοσκαν βόδια και άλογα. Αυτό γινόταν τη Μεγάλη Εβδομάδα, όσο καιρό είχε χορτάρι. Οι κάτοικοι του χωριού, τα ζώα αυτά τα πρόσεχαν ιδιαίτερα, γι’ αυτό και έβοσκαν σε ξεχωριστό μέρος, γιατί τα περίμενε πολλή δουλειά, όπως όργωμα, σπορά και αλωνισμός. Νοτιοδυτικά του οικισμού.
Καστράκος: Tόπος που πιθανότατα φιλοξενούσε ένα είδος οχύρωσης. Κοινό τοπωνύμιο με τον Διπόταμο.
Κερασιά: Σημείο που υπήρχαν αρκετές κερασιές. Δυτικά του οικισμού.
Λιούρζα: Τοπωνύμιο βόρεια, βορειανατολικά του οικισμού. Η σλαβική της ρίζα μαρτυρά πως είχε βαλτώδες έδαφος λόγω ρυακιών και λόγω (μικρής) υψομετρική διαφοράς από τις πέριξ περιοχές. Αποτέλεσμα είχε πολλές φορές τα χωράφια να καλύπτονται από νερό. Στη περιοχή υπήρχε βλάστηση (είδος θάμνων) η οποία πρόκυπτε από το γεγονός αυτό, αποτελώντας ιδανικό βοσκότοπο για τους σκηνίτες κτηνοτρόφους, από το φθινόπωρο μέχρι την άνοιξη.
Παλαιόμυλος: Υπήρχε ένας μικρός μύλος χειροκίνητος λόγω τρεχούμενου νερού που στα παλιά χρόνια άλεθε τα σιτάρια της γύρω περιοχής. Βόρεια του οικισμού.
Πλατάνια Τρανά: Ύπαρξη πολλών πηγών στο σημείο. Το νερό που έβγαζαν πολλές φορές ήταν ανάμεικτο με άμμο. Βορειοδυτικά του οικισμού.
Τριφυλλότοπος: Παλιά ανά τρία στρέμματα έφραζαν τα χωράφια για να μη μπαίνουν τα ζώα να βοσκήσουν. Ήταν λίγα τα σημεία στο χωριό που έδιναν καλής ποιότητας τριφύλλι, σημαντικό και δυσεύρετο ορισμένες φορές για τον γεωργικό και κτηνοτροφικό κύκλο. Σε δύο πλευρές του οικισμού. Δυτικά και ανατολικά.
Τριχιά: Είχε πλατάνια και το νερό ερχόταν από τον Παλαιόμυλο. Ήταν ποιοτικός βοσκότοπος. Θέση όριο προς τη Ποταμιά.
Φτελιάδια: Λέγεται έτσι γιατί σε μία ολόκληρη περιοχή που δεν έχει καθόλου δέντρα, υψώνονταν μία συστάδα φτελιάδων. Σήμερα δεν υπάρχει, γιατί μετά τον αναδασμό των χωραφιών κόπηκαν όλα τα δέντρα. Κατεύθυνση ανατολική.
Φτέρη: Τα χωράφια που είχαν φτέρες πολλές. Θέση οριακή προς το Τσιαντή.
Φτυλιαδάκος: Δενδρωνύμιο με έναν φτελιά στη μέση. Το μέρος είχε πολλά ρυάκια με αποτέλεσμα να βαλτώνει εξ 'ολοκλήρου το σημείο. Ανατολικά του οικισμού.