Η Ποταμιά βρίσκεται βορειοδυτικά του οικισμού μας. Ουσιαστικά επρόκειτο για την παλιά κοίτη του Πηνειού ποταμού. Η περιοχή είχε πολλές βρύσες και το νερό που είχε σε ορισμένα σημεία ξεπερνούσε και τα τρία μέτρα βάθος, μάλιστα το νερό του έφτανε ως τον γειτονικό Διπόταμο. Πολλές ήταν οι φορές που ξεχείλιζε. Όταν συνέβαινε αυτό το μεγάλο πρόβλημα εστιαζόταν στο Διαλεχτό, όπου η καμπάνα χτυπούσε δυνατά για να ειδοποιήσει τους κατοίκους να ανέβουν στη Ράχη.
Ο τόπος θεωρούνταν πλούσιο βοσκοτόπι καθώς ιδιαίτερα την άνοιξη γέμιζε με ζώα, όπου παρέμεναν για μεγάλο χρονικό διάστημα, ενώ τα πολλά πλατάνια και τα αρμυρίκια όταν κόπηκαν κατέληξαν ως έσοδο ή αγαθό στους κατοίκους της περιοχής.
Στην ιστορική του πτυχή
μπορούμε να εντοπίσουμε πως τον πρώτο καιρό της Κατοχής η Ποταμιά αποτέλεσε κρησφύγετο για τους ντόπιους αλλά και για τους κατοίκους των Τρικάλων. Άντρες, γυναίκες, παιδιά εγκατέλειπαν το χωριό και πήγαιναν στην φυσική κρυψώνα της Ποταμιάς. Έβαζαν τα στρωσίδια κάτω στα αυλάκια. Με τον τρόπο αυτόν περνούσαν οι νύχτες. Δύσκολα αλλά σωτήρια. Το πρωί γύριζαν στο χωριό και το βράδι πάλι τα ίδια.
Στα μετέπειτα χρόνια η περιοχή αποτέλεσε δανειοθάλαμο, δηλαδή σημείο αμμοληψίας κυρίως για την κατασκευή του Αυτοκινητόδρομου Κεντρικής Ελλάδος (Ε-65), μιας οδικής αρτηρίας μεγάλης σημασίας για την περαιτέρω τοπική ανάπτυξη. Αποτέλεσμα ήταν κομμάτι της περιοχής να μετατραπεί σε τεχνητή λίμνη, στην οποία φιλοξενούνται δεκάδες πουλιά.