Οι λέξεις του τόπου μας ή αλλιώς ντοπιολαλιά, η οποία με το πέρασμα του χρόνου περνά ως ιδιόρρυθμη ενώ σιγά-σιγά χάνεται, αποτελεί γλωσσικό θησαυρό.
Εκείνοι που ακόμα την κρατούν ζωντανή είναι οι γηραιότεροι. Από αυτούς συλλέξαμε ορισμένες λέξεις, τις οποίες παρουσιάζουμε.
Ας αναζητήσουμε τις λέξεις αυτές, λέξεις που οι μικροί ακούν από τους μεγαλύτερους.
Το εντυπωσιακό είναι ότι κάποιες από αυτές έχουν μετασχηματιστεί ακόμα και στα επίπεδα της τρέχουσας αργκό.
Ας δούμε ορισμένες τέτοιες λέξεις που ακούγονται στο χωριό μας και γενικά στη περιοχή της Θεσσαλίας.
αγκούσα: δύσπνοια.
άμπουγμα: το σπρώξιμο.
αμπώχνεστε: σπρώχνεστε.
γιντέρι: το βάσανο.
γκιζέρι: ο περίπατος.
δέση: πρόχειρο ξύλινο φράγμα.
κάμα: η πολλή ζέστη.
κουπάνα: τετράπλευρη λεκάνη.
ζαγάρα: το ζαβολιάρικο κορίτσι.
ζάτσικας: ο θυμός.
θιρμασιά: ο πυρετός.
θυμητικό: η μνήμη.
λαγαρός: ο διαυγής.
λαμανάω: ξοδεύω / καταστρέφω.
λιβακώνουμι: ζεσταίνομαι.
μασλάτι: η αστεία συζήτηση.
μούργκουμα: το σουρούπωμα.
νέτους: ο σκέτος.
νταβάς: στρογγυλό ταψί με χερούλια.
ξιμπλέτσουτους: ο γυμνός.
ουργιό: το ρίγος.
παλιούρι: ο αγκαθωτός θάμνος.
πλέγα: η κολύμβηση.
προυγκάω: κάνω θόρυβο.
ράκλα: η μούχλα.
σβάρνα: ξύλινο γεωργικό εργαλείο.
τζαμαλάια: η αναμαλλιασμένη.
τζιάπι: δικαιολογία.
τζιόρας: ο ανόητος.
ύπιργα: τα σύνεργα, κάθε αντικείμενο για τη διευκόλυνση της καθημερινότητας μας.
Αυτό το άρθρο δημοσιεύθηκε στον ιστότοπο μας για πρώτη φορά την 31η Ιανουαρίου του 2021.