Λάκκα, η μερτσιώτικη γη.

Αυτό το κείμενο δημοσιεύθηκε στον ιστότοπο μας για πρώτη φορά τον Αύγουστο του 2022.

Το Μέρτσι αρχικά βρισκόταν στη θέση Λάκκα. Η περιοχή αυτή τοποθετείται βόρεια του τωρινού οικισμού, περί των δύο χιλιομέτρων από το σημερινό κέντρο του. Η ετυμολογία του τοπωνυμίου Λάκκα έγκειται σε έκταση γης, η οποία βρίσκεται σε χαμηλότερο επίπεδο από τα γειτνιάζοντα εδάφη. Ουσιαστικά πρόκειται για γούβα με χαμηλή απορροφητικότητα υδάτων λόγω χαρακτηριστικών του συγκεκριμένου εδάφους (κοκκομετρική σύσταση, δομή, εδαφικό πορώδες, θερμοκρασία του χώματος και κλίση του εδάφους).

Φυσικό επακόλουθο όλων αυτών των εδαφικών γνωρισμάτων σε συνάρτηση με την έλλειψη επαρκών πηγών, ήταν να εμφανιστούν πιο εύκολα διάφορες αρρώστιες και επιδημίες, τα παλιά χρόνια. Τα δεδομένα αυτά οδήγησαν στην εγκατάλειψη της Λάκκας σε δύο φάσεις.

Αρχικά υπάρχει η ανατολική μετακίνηση προς το Μεγάλο Κεφαλόβρυσο. Έπειτα ακολούθησε η δεύτερη μετακίνηση αυτή τη φορά (όσων είχαν απομείνει) με κατεύθυνση νότια στη σημερινή θέση του χωριού, του Κεφαλόβρυσου. Στην απόφαση αυτή ο μύθος της γουρούνας δεσπόζει καθώς λέγεται πως ουσιαστικά χάρη σε εκείνη, οι ντόπιοι αντιλήφθηκαν-μέσα στο πυκνό δάσος-την ύπαρξη της λίμνης Γκιτζή και άμεσα έβαλαν σε σχέδιο την εγκατάσταση σε εκείνον τον τόπο με τις πολλές πηγές.

Η Λάκκα παρά την εδαφική κοιλότητα της, είχε ορισμένα σημεία που θεωρούνταν πολύ γόνιμα. Μάλιστα στον αναδασμό του 1977 τα εύφορα εδάφη της δόθηκαν σε πολλές και διαφορετικές οικογένειες. Με τον τρόπο αυτό εσκεμμένα αποφεύχθηκε η εύνοια των λίγων. 

Τέλος, επιγραμματικά να αναφέρουμε πως η ευρύτερη ζώνη στη Λάκκα αποτέλεσε σημείο μελέτης για την δημιουργία αεροδιαδρόμου μέρος ενός τοπικού αεροδρομίου, συνεχίζοντας έτσι την ιστορία που είχε η περιοχή από τον θρυλικό αεροδιάδρομο στο Τσιαντή.